boturàre 
bo|tu|rà|re
pronuncia: /botuˈrare/
verbo transitivo

agricoltura regionale nell'uso settentrionale: moltiplicare per mezzo di boture

Indicativo presente:  io boturo, tu boturi
Passato remoto:       io boturai, tu boturasti
Participio passato:        boturato

Vedi la coniugazione completa


permalink


Sfoglia il dizionario

A B C D E F G H I J K L M N O P Q R S T U V W X Y Z

botuligeno (agg.)
botulinico (agg.)
botulino (s. masch.)
botulismo (s. masch.)
botura (s. femm.)
boturare (v. trans.)
boturato (part. pass.)
bouba (s. femm.)
bouclé (agg.)
bouclé (s. masch.)
boudinage (s. masch.)
boudoir (s. masch.)
bouffant (agg.)
bouffons (s. masch. pl.)
bougainvillia (s. femm.)
Bougainvillia (s. femm.)
bougianen (agg. e s. masch. e femm.)
bouillabaisse (s. femm.)
bouillotte (s. femm.)


4