deuterùro 
deu|te|rù|ro
pronuncia: /dewteˈruro/
sostantivo maschile

chimica composto binario, simile a un idruro, formato dal deuterio e da un metallo

  SINGOLARE PLURALE
MASCHILE deuteruro deuteruri
FEMMINILE
SINGOLARE
MASCHILE deuteruro
FEMMINILE

PLURALE
MASCHILE deuteruri
FEMMINILE

permalink


Sfoglia il dizionario

A B C D E F G H I J K L M N O P Q R S T U V W X Y Z

Deuterosauridi (s. masch. pl.)
deuteroscopia (s. femm.)
deuterostoma (s. masch.)
deuterotoco (s. masch.)
deuteroxilema (s. masch.)
deuteruro (s. masch.)
deutipara (agg.)
deutipara (s. femm.)
deutocele (s. masch.)
deutocerebro (s. masch.)
deutomerite (s. femm.)
deutone (s. masch.)
deutoplasma (s. masch.)
deutossido (s. masch.)
deutzia (s. femm.)
Deutzia (s. femm.)
deuzia, Deuzia (s. femm.)
devadasi (s. femm.)
devadassi (s. femm.)
devallo (s. masch.)


---CACHE--- 4