ruspatóre 
ru|spa|tó|re
pronuncia: /ruspaˈtore/
aggettivo e sostantivo maschile

1 raro che, chi ruspa; che, chi rastrella il terreno per racimolare le castagne o le olive rimaste sul terreno dopo la raccolta

2 figurato raro che, chi fruga tra i documenti pedantemente e in modo cavilloso

  SINGOLARE PLURALE
MASCHILE ruspatore ruspatori
FEMMINILE ruspatrice ruspatrici
SINGOLARE
MASCHILE ruspatore
FEMMINILE ruspatrice

PLURALE
MASCHILE ruspatori
FEMMINILE ruspatrici

permalink



Sfoglia il dizionario

A B C D E F G H I J K L M N O P Q R S T U V W X Y Z

ruspa (s. femm.)
ruspante (part. pres.)
ruspare (v. intr.)
ruspare (v. trans.)
ruspato (part. pass.)
ruspatore (agg. e s. masc.)
ruspezza (s. femm.)
ruspido (agg.)
ruspista (s. masch. e femm.)
ruspo (agg.)
ruspo (s. masch.)
ruspolina (s. femm.)
ruspolino (s. masch.)
ruspolo (s. masch.)
ruspone (s. masch.)
russalca (s. femm.)
russamento (s. masch.)
russante (part. pres.)
russante (agg. e s. masch. e femm.)
russare (v. intr.)


4