sbeffatùra 
sbef|fa|tù|ra
pronuncia: /zbeffaˈtura/
sostantivo femminile

regionale nell'uso toscano: lo sbeffeggiare; sbeffeggiatura, scherno, derisione

  SINGOLARE PLURALE
MASCHILE
FEMMINILE sbeffatura sbeffature
SINGOLARE
MASCHILE
FEMMINILE sbeffatura

PLURALE
MASCHILE
FEMMINILE sbeffature

permalink


Sfoglia il dizionario

A B C D E F G H I J K L M N O P Q R S T U V W X Y Z

sbeffa (s. femm.)
sbeffamento (s. masch.)
sbeffare (v. trans.)
sbeffato (part. pass.)
sbeffatore (s. masch.)
sbeffatura (s. femm.)
sbeffeggiamento (s. masch.)
sbeffeggiare (v. trans.)
sbeffeggiarsi (v. pron. intr.)
sbeffeggiato (part. pass.)
sbeffeggiatore (s. masch.)
sbeffeggiatura (s. femm.)
sbeffo (s. masch.)
sbegazzato (agg.)
sbellicare (v. trans.)
sbellicarsi (v. pron. intr.)
sbellicato (part. pass.)
sbendare (v. trans.)


4