sdegnatóre 
sde|gna|tó|re
pronuncia: /zdeɲɲaˈtore/
aggettivo e sostantivo maschile

letterario che, chi sdegna; che, chi rifiuta una proposta specialmente amorosa

  SINGOLARE PLURALE
MASCHILE sdegnatore sdegnatori
FEMMINILE sdegnatrice sdegnatrici
SINGOLARE
MASCHILE sdegnatore
FEMMINILE sdegnatrice

PLURALE
MASCHILE sdegnatori
FEMMINILE sdegnatrici

permalink


Sfoglia il dizionario

A B C D E F G H I J K L M N O P Q R S T U V W X Y Z

sdegnare (v. trans.)
sdegnarsi (v. pron. intr.)
sdegnato (part. pass.)
sdegnato (agg. e s. masc.)
sdegnatore (agg. e s. masc.)
sdegnazione (s. femm.)
sdegno (s. masch.)
sdegnosaggine (s. femm.)
sdegnosità (s. femm.)
sdegnoso (agg.)
sdemanializzare (v. trans.)
sdemanializzato (part. pass.)
sdemoniare (v. trans.)
sdemoniato (part. pass.)
sdemonizzare (v. trans.)
sdemonizzato (part. pass.)
sdemonizzazione (s. femm.)


4