dibruscatùra 
di|bru|sca|tù|ra
pronuncia: /dibruskaˈtura/
sostantivo femminile

arcaico l'atto e l'effetto del dibruscare

  SINGOLARE PLURALE
MASCHILE
FEMMINILE dibruscatura dibruscature
SINGOLARE
MASCHILE
FEMMINILE dibruscatura

PLURALE
MASCHILE
FEMMINILE dibruscature

permalink


Sfoglia il dizionario

A B C D E F G H I J K L M N O P Q R S T U V W X Y Z

dibrucare (v. trans.)
dibrucato (part. pass.)
dibrucatura (s. femm.)
dibruscare (v. trans.)
dibruscato (part. pass.)
dibruscatura (s. femm.)
dibucaina (s. femm.)
dibucciamento (s. masch.)
dibucciare (v. trans.)
dibucciarsi (v. pron. intr.)
dibuccio (s. masch.)
diburrare (v. trans.)
dibutilamina (s. femm.)
dibutilammina (s. femm.)
dibutile (s. masch.)
dibutilftalato (s. masch.)
dibutilsebacato (s. masch.)
dibutilurea (s. femm.)
dibutirrina (s. femm.)
dibutossimetano (s. masch.)


4