bùno–, –bùno 
bù|no–, –bù|no
pronuncia: /ˈbuno/
prefisso e suffisso

primo e secondo elemento di composti, specialmente della terminologia scientifica, derivati dal greco o formati modernamente, col significato di colle, simile a un colle; di forma rilevata e arrotondata bunocefalo | bunodonte | bunomerice


permalink


Sfoglia il dizionario

A B C D E F G H I J K L M N O P Q R S T U V W X Y Z

bunkeraggio (s. masch.)
bunkerare (v. trans.)
bunkerato (part. pass.)
bunkerizzare (v. trans.)
bunkerizzato (part. pass.)
buno–, –buno (pref. e suff.)
bunocefalide (s. masch.)
Bunocefalidi (s. masch. pl.)
bunocefalo (s. masch.)
Bunocefalo (s. masch.)
bunodonte 2 (s. masch.)
Bunodonti 2 (s. masch. pl.)
bunomerice (s. masch.)
Bunomerice (s. masch.)
bunoselenodonte 2 (s. masch.)
Bunoselenodonti 2 (s. masch. pl.)
bunraku (s. masch.)
bunsenite (s. femm.)


5