clorouretàno 
clo|ro|u|re|tà|no
pronuncia: /,klɔroureˈtano/
sostantivo maschile

farmacologia derivato clorurato dell'uretano, impiegato come ipnotico

  SINGOLARE PLURALE
MASCHILE clorouretano clorouretani
FEMMINILE
SINGOLARE
MASCHILE clorouretano
FEMMINILE

PLURALE
MASCHILE clorouretani
FEMMINILE

permalink


Sfoglia il dizionario

A B C D E F G H I J K L M N O P Q R S T U V W X Y Z

clorotiazide (s. femm.)
clorotico (agg.)
clorotimolo (s. masch.)
clorotionite (s. femm.)
clorouretano (s. masch.)
clorovinilarsina (s. femm.)
cloroxifite (s. femm.)
clorpromazina (s. femm.)
clorpropamide (s. femm.)
clortetraciclina (s. femm.)
clorurante (part. pres.)
clorurante (agg. e s. masc.)
clorurare (v. trans.)
clorurato (part. pass.)
clorurazione (s. femm.)
cloruremia (s. femm.)
cloruresi (s. femm.)
cloruretico (agg. e s. masc.)


4