coìre 
co|ì|re
pronuncia: /koˈire/
verbo intransitivo

1 (AVERE)
arcaico andare insieme, accompagnarsi il relativo con l'antecedente deve coire [Bruno]


2 (AVERE)
arcaico congiungersi sessualmente; compiere il coito


Indicativo presente:  io coisco, tu coisci
Passato remoto:       io coii, tu coisti
Participio passato:        coito

Vedi la coniugazione completa


permalink



Sfoglia il dizionario

A B C D E F G H I J K L M N O P Q R S T U V W X Y Z

coioso (agg.)
coiote (s. masch.)
coipo (s. masch.)
coiponimo (s. masch.)
coirano (agg. e s. masc.)
coire (v. intr.)
coirese (agg.)
coirese (s. masch. e femm.)
coiromicete (s. masch.)
Coiromicete (s. masch.)
coistruzione (s. femm.)
coitale (agg.)
coitare (v. trans e intr.)
coito (s. masch.)
coke (s. masch.)
cokefazione (s. femm.)
cokeite (s. femm.)
cokeria (s. femm.)
cokificare (v. trans.)


5