disamoratézza 
di|sa|mo|ra|téz|za
pronuncia: /dizamoraˈtettsa/
sostantivo femminile

arcaico disamore

  SINGOLARE PLURALE
MASCHILE
FEMMINILE disamoratezza disamoratezze
SINGOLARE
MASCHILE
FEMMINILE disamoratezza

PLURALE
MASCHILE
FEMMINILE disamoratezze

permalink


Sfoglia il dizionario

A B C D E F G H I J K L M N O P Q R S T U V W X Y Z

disamoraggine (s. femm.)
disamoramento (s. masch.)
disamorare (v. trans.)
disamorarsi (v. pron. intr.)
disamoratezza (s. femm.)
disamorato (part. pass.)
disamore (s. masch.)
disamorevolezza (s. femm.)
disamoroso (agg.)
disanalogia (s. femm.)
disancatura (s. femm.)
disanchia (s. femm.)
disancorare (v. trans.)
disancorarsi (v. pron. intr.)
disancorato (part. pass.)
disanellare (v. trans.)


4