disquisitóre 
di|squi|si|tó|re
pronuncia: /diskwiziˈtore/
sostantivo maschile

chi disquisisce, chi ama disquisire agli olimpici e miopi disquisitori di politica internazionale [Gramsci]

  SINGOLARE PLURALE
MASCHILE disquisitore disquisitori
FEMMINILE disquisitrice disquisitrici
SINGOLARE
MASCHILE disquisitore
FEMMINILE disquisitrice

PLURALE
MASCHILE disquisitori
FEMMINILE disquisitrici

permalink


Sfoglia il dizionario

A B C D E F G H I J K L M N O P Q R S T U V W X Y Z

disquassare (v. trans.)
disquassato (part. pass.)
disquilibrio (s. masch.)
disquisire (v. intr.)
disquisito (part. pass.)
disquisitore (s. masch.)
disquisizione (s. femm.)
disradicare (v. trans.)
disradicato (part. pass.)
disrafia (s. femm.)
disrafico (agg.)
disrafismo (s. masch.)
disragionare (v. intr.)
disragionato (part. pass.)
disragione (s. femm.)
disramare 1 (v. trans.)
disramare 2 (v. trans.)
disramatura (s. femm.)


5