divietagióne 
di|vie|ta|gió|ne
pronuncia: /divjetaˈʤone/
sostantivo femminile

arcaico divieto

  SINGOLARE PLURALE
MASCHILE
FEMMINILE divietagione divietagioni
SINGOLARE
MASCHILE
FEMMINILE divietagione

PLURALE
MASCHILE
FEMMINILE divietagioni

permalink


Sfoglia il dizionario

A B C D E F G H I J K L M N O P Q R S T U V W X Y Z

dividitore (agg. e s. masc.)
dividitrice (s. femm.)
dividivi (s. masch.)
dividuità (s. femm.)
dividuo (agg.)
divietagione (s. femm.)
divietamento (s. masch.)
divietare (v. trans.)
divietato (part. pass.)
divieto (s. masch.)
divignanese (s. masch. e femm.)
divimare (v. trans.)
divimarsi (v. pron. intr.)
divimato (part. pass.)
divinale (agg.)
divinamento (s. masch.)
divinare (v. trans.)


4