esacianògeno 
e|sa|cia|nò|ge|no
pronuncia: /,ɛzaʧaˈnɔʤeno/
sostantivo maschile

chimica polimero del cianogeno

  SINGOLARE PLURALE
MASCHILE esacianogeno esacianogeni
FEMMINILE
SINGOLARE
MASCHILE esacianogeno
FEMMINILE

PLURALE
MASCHILE esacianogeni
FEMMINILE

permalink


Sfoglia il dizionario

A B C D E F G H I J K L M N O P Q R S T U V W X Y Z

esacerbare (v. trans.)
esacerbarsi (v. pron. intr.)
esacerbato (part. pass.)
esacerbazione (s. femm.)
esacianogeno (s. masch.)
esacilottaedro (s. masch.)
esacisottaedro (s. masch.)
esacistetraedro (s. masch.)
esacloro– (pref.)
esaclorobenzene (s. masch.)
esaclorobutadiene (s. masch.)
esaclorocicloesano (s. masch.)
esacloroetano (s. masch.)
esaclorofene (s. masch.)
esacontano (s. masch.)
esacorallo (s. masch.)
Esacoralli (s. masch. pl.)


4