imbrachettàre 
im|bra|chet|tà|re
pronuncia: /imbraketˈtare/
verbo transitivo

in legatoria, montare su una striscia di carta o di tela tavole o fogli staccati per cucirli in volume

Indicativo presente:  io imbrachetto, tu imbrachetti
Passato remoto:       io imbrachettai, tu imbrachettasti
Participio passato:        imbrachettato

Vedi la coniugazione completa


permalink


Sfoglia il dizionario

A B C D E F G H I J K L M N O P Q R S T U V W X Y Z

imbracatura (s. femm.)
imbracciare (v. trans.)
imbracciata (s. femm.)
imbracciato (part. pass.)
imbracciatura (s. femm.)
imbrachettare (v. trans.)
imbrachettato (part. pass.)
imbrachettatura (s. femm.)
imbraga (s. femm.)
imbragare (v. trans.)
imbragarsi (v. pron. intr.)
imbragata (s. femm.)
imbragato (part. pass.)
imbragatore (s. masch.)
imbragatura (s. femm.)
imbraghettare (v. trans.)
imbraghettato (part. pass.)
imbraghettatura (s. femm.)
imbrago (s. masch.)
imbranarsi (v. pron. intr.)


3