insegnucchiàre 
in|se|gnuc|chià|re
pronuncia: /inseɲɲukˈkjare/
verbo transitivo

raro insegnare poco e male, alla meglio, con scarsa impegno, competenza, profitto oppure insegnare saltuariamente o per poche ore settimanali

Indicativo presente:  io insegnucchio, tu insegnucchi
Passato remoto:       io insegnucchiai, tu insegnucchiasti
Participio passato:        insegnucchiato

Vedi la coniugazione completa


permalink


Sfoglia il dizionario

A B C D E F G H I J K L M N O P Q R S T U V W X Y Z

insegnante (agg. e s. masch. e femm.)
insegnare (v. trans.)
insegnato (part. pass.)
insegnatore (agg. e s. masc.)
insegnucchiare (v. trans.)
insegnucchiato (part. pass.)
inseguimento (s. masch.)
inseguire (v. trans.)
inseguirsi (v. pron. intr.)
inseguito (part. pass.)
inseguitore (agg. e s. masc.)
Inselberg (s. masch.)
insellaggio (s. masch.)
insellamento (s. masch.)
insellare (v. trans.)
insellarsi (v. pron. intr.)
insellato (part. pass.)
insellatura (s. femm.)
inselvaggimento (s. masch.)


4