irrumàre 
ir|ru|mà|re
pronuncia: /irruˈmare/
verbo transitivo

diritto praticare il coito orale

Indicativo presente:  io irrumo, tu irrumi
Passato remoto:       io irrumai, tu irrumasti
Participio passato:        irrumato

Vedi la coniugazione completa


permalink


Sfoglia il dizionario

A B C D E F G H I J K L M N O P Q R S T U V W X Y Z

irrugiadarsi (v. pron. intr.)
irrugiadato (part. pass.)
irruginire (v. trans e intr.)
irruginito (part. pass.)
irrumare (v. trans.)
irrumatio (s. femm.)
irrumato (part. pass.)
irrumazione (s. femm.)
irruvidimento (s. masch.)
irruvidire (v. trans e intr.)
irruvidirsi (v. pron. intr.)
irruvidito (part. pass.)
irruzione (s. femm.)
irsinese (agg.)
irsinese (s. masch. e femm.)
irsutina (s. femm.)
irsutismo (s. masch.)
irsuto (agg.)
irsuzia (s. femm.)


4