pantragìsmo 
pan|tra|gì|smo
pronuncia: /pantraˈʤizmo/
sostantivo maschile

filosofia interpretazione della vita basata su una visione essenzialmente tragica, dominata da un profondo senso di colpa

  SINGOLARE PLURALE
MASCHILE pantragismo pantragismi
FEMMINILE
SINGOLARE
MASCHILE pantragismo
FEMMINILE

PLURALE
MASCHILE pantragismi
FEMMINILE

permalink


Sfoglia il dizionario

A B C D E F G H I J K L M N O P Q R S T U V W X Y Z

pantoterio (s. masch.)
Pantoteri (s. masch. pl.)
pantotermia (s. femm.)
pantotipia (s. femm.)
pantraccola (s. femm.)
pantragismo (s. masch.)
pantrito (s. masch.)
pants (s. masch.)
pantun (s. masch.)
panturanismo (s. masch.)
panturanistico (s. masch.)
panturbinato (s. masch.)
panturchismo (s. masch.)
panturchista (agg. e s. masc.)
panturco (s. masch.)


4