pentaclòro– 
pen|ta|clò|ro–
pronuncia: /,pɛntaˈklɔro/
sostantivo maschile

prefisso usato nella terminologia della chimica organica per indicare la presenza, in un composto, di cinque atomi di cloro

  SINGOLARE PLURALE
MASCHILE pentacloro– pentacloro–
FEMMINILE
SINGOLARE
MASCHILE pentacloro–
FEMMINILE

PLURALE
MASCHILE pentacloro–
FEMMINILE

permalink


Sfoglia il dizionario

A B C D E F G H I J K L M N O P Q R S T U V W X Y Z

pentacletra 1 (s. femm.)
pentacletra 2 (s. femm.)
Pentacletra 2 (s. femm.)
pentacloro– (s. masch.)
pentacloroderivato (s. masch.)
pentacloroetano (s. masch.)
pentaclorofenolo (s. masch.)
pentacloruro (s. masch.)
pentacolo (s. masch.)
pentaconta (agg. e s. masc.)
pentacordo (s. masch.)
pentacosano (s. masch.)
pentacosiarca (s. masch.)
pentacosiarco (s. masch.)
pentacosiomedimno (s. masch.)
pentacosiomedimni (s. masch. pl.)


4