planogràfico 
pla|no|grà|fi|co
pronuncia: /planoˈgrafiko/
aggettivo

riferito al particolare sistema di stampa che utilizza matrici piane tipiche della fototipia e della litografia

  SINGOLARE PLURALE
MASCHILE planografico planografici
FEMMINILE planografica planografiche
SINGOLARE
MASCHILE planografico
FEMMINILE planografica

PLURALE
MASCHILE planografici
FEMMINILE planografiche

permalink


Sfoglia il dizionario

A B C D E F G H I J K L M N O P Q R S T U V W X Y Z

Planococco 3 (s. masch.)
planoconidio (s. masch.)
planofita (s. masch.)
planogamete (s. masch.)
planografia (s. femm.)
planografico (agg.)
planomenon (s. masch.)
planorbe (s. masch.)
Planorbe (s. masch.)
planorbide (s. masch.)
Planorbidi (s. masch. pl.)
planosarcina (s. femm.)
Planosarcina (s. femm.)
planospora (s. femm.)
planozigoto (s. masch.)
plansichter (s. masch.)
plantageneto (agg. e s. masc.)
plantaginacea (s. femm.)
Plantaginacee (sost femm. pl.)


2