racconsolatóre 
rac|con|so|la|tó|re
pronuncia: /rakkonsolaˈtore/
sostantivo maschile

raro che, chi racconsola

  SINGOLARE PLURALE
MASCHILE racconsolatore racconsolatori
FEMMINILE racconsolatrice racconsolatrici
SINGOLARE
MASCHILE racconsolatore
FEMMINILE racconsolatrice

PLURALE
MASCHILE racconsolatori
FEMMINILE racconsolatrici

permalink


Sfoglia il dizionario

A B C D E F G H I J K L M N O P Q R S T U V W X Y Z

racconigese (s. masch. e femm.)
racconsolare (v. trans.)
racconsolarsi (v. pron. intr.)
racconsolato (part. pass.)
racconsolatore (s. masch.)
racconta– (pref.)
raccontaballe (s. masch.)
raccontabilità (s. femm.)
raccontafavole (agg. e s. masch. e femm.)
raccontafiabe (s. masch. e femm.)
raccontamento (s. masch.)
raccontare (v. trans e intr.)
raccontarsi (v. pron. intr.)
raccontato (part. pass.)
raccontatore (agg. e s. masc.)
racconto 1 (part. pass.)
racconto 2 (s. masch.)


4