sarnacàre 
sar|na|cà|re
pronuncia: /sarnaˈkare/
verbo intransitivo

variante arcaica di sornacchiare

Indicativo presente:  io sarnaco, tu sarnachi
Passato remoto:       io sarnacai, tu sarnacasti
Participio passato:        sarnacato

Vedi la coniugazione completa


permalink


Sfoglia il dizionario

A B C D E F G H I J K L M N O P Q R S T U V W X Y Z

sarmentogenina (s. femm.)
sarmentosio (s. masch.)
sarmentosità (s. femm.)
sarmentoso (agg.)
sarmientite (agg. e s. masch. e femm.)
sarnacare (v. intr.)
sarnacchiare (v. intr.)
sarnacchio (s. masch.)
särnaite (s. femm.)
sarnanese (agg.)
sarnanese (s. masch. e femm.)
sarnese (agg.)
sarnese (s. masch. e femm.)
sarnicano (agg. e s. masc.)
sarnicano (agg. e s. masc.)
sarnicense (agg. e s. masch. e femm.)
sarnicese (agg. e s. masch. e femm.)
sarnino (agg.)
sarnino (s. masch.)
SAROM (sigla)


---CACHE--- 4