scoronciàre 
sco|ron|cià|re
pronuncia: /skoronˈʧare/
verbo intransitivo

(AVERE)
recitare il rosario o un'altra preghiera tenendo la corona del rosario in mano quella è sempre a scoronciare per le chiese


Indicativo presente:  io scoroncio, tu scoronci
Passato remoto:       io scoronciai, tu scoronciasti
Participio passato:        scoronciato

Vedi la coniugazione completa


permalink


Sfoglia il dizionario

A B C D E F G H I J K L M N O P Q R S T U V W X Y Z

scoronamento (s. masch.)
scoronare (v. trans.)
scoronarsi (v. trans.)
scoronato (part. pass.)
scoronazione (s. femm.)
scoronciare (v. intr.)
scoronciato (part. pass.)
scorpacciamento (s. masch.)
scorpacciare (v. intr.)
scorpacciarsi (v. pron. intr.)
scorpacciata (s. femm.)
scorpena (s. femm.)
scorpenide (s. masch.)
Scorpenidi (s. masch. pl.)
scorpeniforme (s. masch.)
Scorpeniformi (s. masch. pl.)
scorpenode (s. masch.)
Scorpenode (s. masch.)
scorpenoideo (s. masch.)
Scorpenoidei (s. masch. pl.)


4