subbiettivàre 
sub|biet|ti|và|re
pronuncia: /subbjettiˈvare/
verbo transitivo

variante arcaica di subiettivare

Indicativo presente:  io subbiettivo, tu subbiettivi
Passato remoto:       io subbiettivai, tu subbiettivasti
Participio passato:        subbiettivato

Vedi la coniugazione completa


permalink


Sfoglia il dizionario

A B C D E F G H I J K L M N O P Q R S T U V W X Y Z

subbia (s. femm.)
subbianese (agg.)
subbianese (s. masch. e femm.)
subbiare (v. trans.)
subbiato (part. pass.)
subbiettivare (v. trans.)
subbiettivato (part. pass.)
subbiettivismo (s. masch.)
subbiettività (s. femm.)
subbietto (agg. e s. masc.)
subbiezione (s. femm.)
subbillamento (s. masch.)
subbillare (v. trans.)
subbio (s. masch.)
subbiolo (s. masch.)
subbissare (v. trans e intr.)
subbissatore (agg. e s. masc.)
subbisso (s. masch.)


4