urticchiàre 
ur|tic|chià|re
pronuncia: /urtikˈkjare/
verbo transitivo e intransitivo

raro urtare leggermente e ripetutamente

Indicativo presente:  io urticchio, tu urticchi
Passato remoto:       io urticchiai, tu urticchiasti
Participio passato:        urticchiato

Vedi la coniugazione completa


permalink


Sfoglia il dizionario

A B C D E F G H I J K L M N O P Q R S T U V W X Y Z

Urticali (sost femm. pl.)
urticante (agg.)
urticare (v. trans.)
urticaria (s. femm.)
urticazione (s. femm.)
urticchiare (v. trans e intr.)
urticchiato (part. pass.)
urtichino (agg.)
urtite (s. femm.)
urto (part. pass.)
urto (s. masch.)
urtone (s. masch.)
urtoterapia (s. femm.)
uru (agg. e s. masch. e femm.)
uru (s. masch.)
urubù (s. masch.)
uruchipaya (agg. e s. masc.)
urucuiana (agg. e s. masch. e femm.)
uruguagio (agg. e s. masc.)
uruguaiano (agg. e s. masc.)


4