verboten 
ver|bo|ten
pronuncia: /ferˈboten/
aggettivo

voce tedesca vietato, proibito, specialmente in contesti scherzosi in cui si vuol sottolineare la perentorietà

  SINGOLARE PLURALE
MASCHILE verboten verboten
FEMMINILE verboten verboten
SINGOLARE
MASCHILE verboten
FEMMINILE verboten

PLURALE
MASCHILE verboten
FEMMINILE verboten

permalink


Sfoglia il dizionario

A B C D E F G H I J K L M N O P Q R S T U V W X Y Z

verbolatria (s. femm.)
verbomania (s. femm.)
verbosità (s. femm.)
verboso (agg.)
verboten (agg.)
verbunk (s. masch.)
verbunko (s. masch.)
vercanino (agg.)
vercanino (s. masch.)
verceiese (agg.)
verceiese (s. masch. e femm.)
vercellese (agg.)
vercellese (s. masch. e femm.)
Vercellese (s. masch.)
vercellese (s. masch.)
verchio (s. masch.)
verchione (s. masch.)
vercianese (agg.)


4