fortùito, fortuìto 
for|tù|i|to, for|tu|ì|to
pronuncia: /forˈtuito/, /fortuˈito/
aggettivo

fatto o avvenuto per caso

  SINGOLARE PLURALE
MASCHILE fortuito fortuiti
FEMMINILE fortuita fortuite
SINGOLARE
MASCHILE fortuito
FEMMINILE fortuita

PLURALE
MASCHILE fortuiti
FEMMINILE fortuite

permalink


Sfoglia il dizionario

A B C D E F G H I J K L M N O P Q R S T U V W X Y Z

fortoina (s. femm.)
fortore (s. masch.)
FORTRAN (s. masch.)
fortuità (s. femm.)
fortuito (agg.)
fortume (s. masch.)
fortuna (s. femm.)
fortunaghese (s. masch. e femm.)
fortunale (agg. e s. masc.)
fortunare (v. trans.)
fortunato (agg.)
fortunella (s. femm.)
Fortunella (s. femm.)
fortunello (s. masch.)
fortunite (s. femm.)


2