vanghettàre 
van|ghet|tà|re
pronuncia: /vangetˈtare/
verbo transitivo
lavorare superficialmente il terreno con il vanghetto o con la vanghetta
        
Vedi la coniugazione completa
van|ghet|tà|re
pronuncia: /vangetˈtare/
verbo transitivo
lavorare superficialmente il terreno con il vanghetto o con la vanghetta
        Indicativo presente:  io vanghetto, tu vanghetti
Passato remoto: io vanghettai, tu vanghettasti
Participio passato: vanghettato
Passato remoto: io vanghettai, tu vanghettasti
Participio passato: vanghettato
Vedi la coniugazione completa
permalink
vangheggia (s. femm.)
vangheggiare (v. trans.)
vangheggiato (part. pass.)
vangheggiola (s. femm.)
vanghetta (s. femm.)
vanghettare (v. trans.)
vanghettato (part. pass.)
vanghetto (s. masch.)
vanghile (s. masch.)
vangide (s. masch.)
Vangidi (s. masch. pl.)
vangile (s. masch.)
vangino (s. masch.)
Vangini (s. masch. pl.)
vangoghiano (agg.)
vanguardia (s. femm.)
vangueria (s. femm.)
Vangueria (s. femm.)
vanhouttea (s. femm.)
Vanhouttea (s. femm.)
                
                I nostri siti
                - Dizionario italiano
 - Grammatica italiana
 - Verbi Italiani
 - Dizionario latino
 - Dizionario greco antico
 - Dizionario francese
 - Dizionario inglese
 - Dizionario tedesco
 - Dizionario spagnolo
 - Dizionario greco moderno
 - Dizionario piemontese
 
En français
                
                
                In english
                
                
                In Deutsch
                
                
                En español
                
                
                Em portugues
                
                
                По русски
                
                
                Στα ελληνικά
                
                
                Ën piemontèis
                
                Le nostre applicazioni mobili
                Android