ministrière 
mi|ni|striè|re
pronuncia: /minisˈtrjɛre/
sostantivo maschile

arcaico giullare, uomo del seguito; menestrello aveva giullari e ministrieri [Boccaccio] | il castellano interrogava, pallido, / con un cenno del capo i ministrieri [Pascoli]

  SINGOLARE PLURALE
MASCHILE ministriere ministrieri
FEMMINILE
SINGOLARE
MASCHILE ministriere
FEMMINILE

PLURALE
MASCHILE ministrieri
FEMMINILE

permalink


Sfoglia il dizionario

A B C D E F G H I J K L M N O P Q R S T U V W X Y Z

ministrato (part. pass.)
ministratore (agg. e s. masc.)
ministrazione (s. femm.)
ministrello (s. masch.)
ministressa (s. femm.)
ministriere (s. masch.)
ministriero (s. masch.)
ministro (s. masch.)
minitel (s. masch.)
minitennis (s. masch.)
miniteppista (s. masch. e femm.)
minitower (s. femm.)
minivan (s. masch.)
minivolley (s. masch.)
minizaino (s. masch.)
mink (s. masch.)
minkia (agg. e s. masch. e femm.)
Minn (sigla)
minneo (agg. e s. masc.)
Minnesang (s. masch.)


4