ammannàre 1 
am|man|nà|re 1
pronuncia: /ammanˈnare/
verbo transitivo

agricoltura raro riunire in manne, in covoni i cereali mietuti ammannare il grano

Indicativo presente:  io ammanno, tu ammanni
Passato remoto:       io ammannai, tu ammannasti
Participio passato:        ammannato

Vedi la coniugazione completa


permalink


Sfoglia il dizionario

A B C D E F G H I J K L M N O P Q R S T U V W X Y Z

ammanigliarsi (v. pron. intr.)
ammanigliato (part. pass.)
ammanigliatura (s. femm.)
ammanire (v. trans.)
ammannamento (s. masch.)
ammannare 1 (v. trans.)
ammannare 2 (v. trans.)
ammannarsi 2 (v. pron. intr.)
ammannato (part. pass.)
ammannellare (v. trans.)
ammannellato (part. pass.)
ammannimento (s. masch.)
ammannire (v. trans.)
ammannito (part. pass.)
ammannitore (s. masch.)
ammannitura (s. femm.)
ammansare (v. trans e intr.)
ammansarsi (v. pron. intr.)
ammansato (part. pass.)
ammansatore (agg. e s. masc.)


---CACHE--- 4