anarcosindacalìsmo 
a|nar|co|sin|da|ca|lì|smo
pronuncia: /a,narkosindakaˈlizmo/
sostantivo maschile

corrente del sindacalismo rivoluzionario, nata all'inizio del Novecento, che si ispirava a principi anarchici

  SINGOLARE PLURALE
MASCHILE anarcosindacalismo anarcosindacalismi
FEMMINILE
SINGOLARE
MASCHILE anarcosindacalismo
FEMMINILE

PLURALE
MASCHILE anarcosindacalismi
FEMMINILE

permalink


Sfoglia il dizionario

A B C D E F G H I J K L M N O P Q R S T U V W X Y Z

anarcoide (agg. e s. masch. e femm.)
anarcoindividualista (s. masch. e femm.)
anarcolibertario (s. masch.)
anarcosindacalismo (s. masch.)
anarcosindacalista (s. masch. e femm.)
anare (s. femm.)
anareolato (s. masch.)
Anareolati (s. masch. pl.)
anargiro (agg.)
anariano (agg. e s. masc.)
anarica, Anarica (s. femm.)
anaricadide (s. masch.)
Anaricadidi (s. masch. pl.)
anarico (agg. e s. masc.)
anario (agg.)
anario (s. masch.)
anaritmia (s. femm.)


4