bricchétta 
bric|chét|ta
pronuncia: /brikˈketta/
sostantivo femminile

mattonella combustibile di materiali agglomerati, specialmente di carbone o lignite

  SINGOLARE PLURALE
MASCHILE
FEMMINILE bricchetta bricchette
SINGOLARE
MASCHILE
FEMMINILE bricchetta

PLURALE
MASCHILE
FEMMINILE bricchette

permalink


Sfoglia il dizionario

A B C D E F G H I J K L M N O P Q R S T U V W X Y Z

bric 2 (s. masch.)
bric 3 (s. masch.)
brica (s. femm.)
bric–à–brac (s. masch.)
bricca (s. femm.)
bricchetta (s. femm.)
bricchettatura (s. femm.)
bricchettazione (s. femm.)
bricchetto (s. masch.)
briccica (s. femm.)
briccicare (v. intr.)
briccicato (part. pass.)
briccico (s. masch.)
bricciola (s. femm.)
bricco 1 (s. masch.)
bricco 2 (s. masch.)
bricco 3 (s. masch.)
bricco 4 (s. masch.)
bricco 5 (s. masch.)
briccola 1 (s. femm.)


4