cangiàr 
can|giàr
pronuncia: /kanˈʤar/
sostantivo maschile

armi voce turca pugnale turco con larga lama triangolare alquanto ricurva e con impugnatura a due rami turchi colle corazzine a squame … ed i cangiarri [D'Azeglio]

  SINGOLARE PLURALE
MASCHILE cangiar cangiar
FEMMINILE
SINGOLARE
MASCHILE cangiar
FEMMINILE

PLURALE
MASCHILE cangiar
FEMMINILE

permalink


Sfoglia il dizionario

A B C D E F G H I J K L M N O P Q R S T U V W X Y Z

cangiabile (agg.)
cangiamento (s. masch.)
cangiante (agg.)
cangiante (s. masch.)
cangiantismo (s. masch.)
cangiar (s. masch.)
cangiare (v. intr.)
cangiare (v. trans.)
cangiarsi (v. pron. intr.)
cangiaro (s. masch.)
cangiarro (s. masch.)
cangiato (part. pass.)
cangio (agg.)
cangio (s. masch.)
cangrena (s. femm.)
cangurare (v. trans.)
cangurato (part. pass.)
canguresco (agg.)
canguro (s. masch.)
canguro (agg.)


4