cantóra 
can|tó|ra
pronuncia: /kanˈtora/
sostantivo femminile

1 femminile di cantore

2 monaca che canta in chiesa

  SINGOLARE PLURALE
MASCHILE
FEMMINILE cantora cantore
SINGOLARE
MASCHILE
FEMMINILE cantora

PLURALE
MASCHILE
FEMMINILE cantore

permalink



Sfoglia il dizionario

A B C D E F G H I J K L M N O P Q R S T U V W X Y Z

cantoniera 4 (s. femm.)
cantoniera 5 (s. femm.)
cantoniere 1 (s. masch.)
cantoniere 2 (s. masch.)
cantoplastica (s. femm.)
cantora (s. femm.)
cantorato (s. masch.)
cantore (agg.)
cantore (s. masch.)
cantoria (s. femm.)
cantorino (s. masch.)
cantorrafia (s. femm.)
cantotomia (s. femm.)
cantra (s. femm.)
Cantù (nome pr. femm.)
cantucchiare (v. trans e intr.)
cantuccino (s. masch.)
cantuccio (s. masch.)
canturino (agg.)
canturino (s. masch.)


4