còrco 
còr|co
pronuncia: /ˈkɔrko/
participio passato e aggettivo

1 participio passato arcaico di corcare nei significati del verbo

2 coricato rivedeano corca / la dolce Pisa in ripa d'Arno [D'Annunzio]

  SINGOLARE PLURALE
MASCHILE corco corchi
FEMMINILE corca corche
SINGOLARE
MASCHILE corco
FEMMINILE corca

PLURALE
MASCHILE corchi
FEMMINILE corche

permalink



Sfoglia il dizionario

A B C D E F G H I J K L M N O P Q R S T U V W X Y Z

corcianese (agg.)
corcianese (s. masch. e femm.)
corcira (s. femm.)
Corcira (s. femm.)
corcirese (agg. e s. masch. e femm.)
corco (part. pass.)
corcontento (s. masch. e femm.)
corcoro (s. masch.)
corculo (s. masch.)
corcumellano (s. masch.)
cord (s. masch.)
corda (s. femm.)
cordace (s. masch.)
cordaggio (s. masch.)
cordaio (s. masch.)
cordaitale (s. femm.)
Cordaitali (s. masch. pl.)
cordaitina (s. femm.)
Cordaitine (sost femm. pl.)


4