curarizzàre 
cu|ra|riz|zà|re
pronuncia: /kuraridˈdzare/
verbo transitivo

farmacologia sottoporre a curarizzazione, all'azione del curaro; produrre gli effetti propri del curaro

Indicativo presente:  io curarizzo, tu curarizzi
Passato remoto:       io curarizzai, tu curarizzasti
Participio passato:        curarizzato

Vedi la coniugazione completa


permalink


Sfoglia il dizionario

A B C D E F G H I J K L M N O P Q R S T U V W X Y Z

curarsi (v. pron. intr.)
curarico (agg.)
curarico (s. masch.)
curarina (s. femm.)
curarizzante (part. pres.)
curarizzare (v. trans.)
curarizzazione (s. femm.)
curaro (s. masch.)
curaro (agg.)
curaro (s. masch.)
curasnetta (s. femm.)
curasò (s. masch.)
curassò (s. masch.)
curata (s. femm.)
curatela (s. femm.)
curatella (s. femm.)
curatino (s. masch.)
curativo (agg.)
curato 1 (part. pass.)
curato 2 (s. masch.)


4