decùria 
de|cù|ria
pronuncia: /deˈkurja/
sostantivo femminile

squadra di dieci cavalieri romani

  SINGOLARE PLURALE
MASCHILE
FEMMINILE decuria decurie
SINGOLARE
MASCHILE
FEMMINILE decuria

PLURALE
MASCHILE
FEMMINILE decurie

permalink


Sfoglia il dizionario

A B C D E F G H I J K L M N O P Q R S T U V W X Y Z

decuplicarsi (v. pron. intr.)
decuplicato (part. pass.)
decuplo (agg. e s. masc.)
decurarizzante (agg. e s. masc.)
decurarizzazione (s. femm.)
decuria (s. femm.)
decuriare (v. trans.)
decuriato (part. pass.)
decuriazione (s. femm.)
decurio (s. masch.)
decurionato (s. masch.)
decurione (s. masch.)
decursione (s. femm.)
decurtare (v. trans.)
decurtarsi (v. pron. intr.)
decurtato (part. pass.)
decurtazione (s. femm.)
decuscutante (part. pres.)
decuscutante (agg. e s. masc.)


3