deuteroemìna 
deu|te|ro|e|mì|na
pronuncia: /,dɛwteroeˈmina/
sostantivo femminile

biochimica composto organico contenente ferro

  SINGOLARE PLURALE
MASCHILE
FEMMINILE deuteroemina deuteroemine
SINGOLARE
MASCHILE
FEMMINILE deuteroemina

PLURALE
MASCHILE
FEMMINILE deuteroemine

permalink


Sfoglia il dizionario

A B C D E F G H I J K L M N O P Q R S T U V W X Y Z

deuterio (s. masch.)
deutero– (pref.)
deuterocele (s. masch.)
deuterocerebro (s. masch.)
deuteroemina (s. femm.)
deuterofloema (s. masch.)
deuterofoma (s. femm.)
Deuterofoma (s. femm.)
deuteroglicosio (s. masch.)
deuteroglicoso (s. masch.)
deuteroglucosio (s. masch.)
deuterolichene (s. masch.)
Deuterolicheni (s. masch. pl.)
deutero–malese (agg. e s. masch. e femm.)
deuteromicete (s. masch.)
Deuteromiceti (s. masch. pl.)
deuteromorfismo (s. masch.)
deuterone (s. masch.)


4