màgna 2
mà|gna 2
pronuncia: /ˈmaɲɲa/
sostantivo femminile

regionale nell'uso piemontese: zia

  SINGOLARE PLURALE
MASCHILE
FEMMINILE magna magne
SINGOLARE
MASCHILE
FEMMINILE magna

PLURALE
MASCHILE
FEMMINILE magne

permalink


Sfoglia il dizionario

A B C D E F G H I J K L M N O P Q R S T U V W X Y Z

magmatico (agg.)
magmatismo (s. masch.)
magmatista (s. masch. e femm.)
magmatite (s. femm.)
magna 1 (s. femm.)
magna 2 (s. femm.)
magnacavallese (s. masch. e femm.)
magnaccia (s. masch.)
magnaccio (s. masch.)
magnaghese (agg.)
magnaghese (s. masch. e femm.)
magnalio (s. masch.)
magnalmo (agg.)
magnamente (avv.)
magnamicina (s. femm.)
magnanese (agg.)
magnanese (s. masch. e femm.)
magnanimità (s. femm.)


5