manrìtta 
man|rìt|ta
pronuncia: /manˈritta/
sostantivo femminile

regionale nell'uso toscano: mandritta

  SINGOLARE PLURALE
MASCHILE
FEMMINILE manritta manritte
SINGOLARE
MASCHILE
FEMMINILE manritta

PLURALE
MASCHILE
FEMMINILE manritte

permalink


Sfoglia il dizionario

A B C D E F G H I J K L M N O P Q R S T U V W X Y Z

manovriero (agg.)
manovriero (agg. e s. masc.)
manovriero (s. masch.)
manovrina (s. femm.)
manque (s. masch.)
manritta (s. femm.)
manritto (s. masch.)
manrivescio (s. masch.)
manrovescio (s. masch.)
mansalva (s. femm.)
mansarda (s. femm.)
mansardare (v. trans.)
mansardato (part. pass.)
mansatico (s. masch.)
mansezza (s. femm.)
mansfeldo (s. masch.)
mansfelto (s. masch.)
mansfieldite (s. femm.)
mansionare (v. trans.)
mansionariato (s. masch.)


4