màntaco 
màn|ta|co
pronuncia: /ˈmantako/
sostantivo maschile

variante letteraria di mantice invidia move il mantaco a' sospiri [Dante]

  SINGOLARE PLURALE
MASCHILE mantaco mantaci
FEMMINILE
SINGOLARE
MASCHILE mantaco
FEMMINILE

PLURALE
MASCHILE mantaci
FEMMINILE

permalink


Sfoglia il dizionario

A B C D E F G H I J K L M N O P Q R S T U V W X Y Z

manta 1 (s. femm.)
manta 2 (s. femm.)
Manta 2 (s. femm.)
mantacare (v. intr.)
mantace (s. masch.)
mantaco (s. masch.)
mantadura (s. femm.)
mantanente (avv.)
mantarro (s. masch.)
mantatura (s. femm.)
mante (s. masch.)
–mante (suff.)
manteau (s. masch.)
manteca (s. femm.)
mantecare (v. trans.)
mantecato (agg. e s. masc.)
mantecazione (s. femm.)
mantegna (s. femm.)
manteion (s. masch.)


4