monocordìte 
mo|no|cor|dì|te
pronuncia: /,mɔnokorˈdite/
sostantivo femminile

medicina infiammazione di una sola corda vocale

  SINGOLARE PLURALE
MASCHILE
FEMMINILE monocordite monocorditi
SINGOLARE
MASCHILE
FEMMINILE monocordite

PLURALE
MASCHILE
FEMMINILE monocorditi

permalink


Sfoglia il dizionario

A B C D E F G H I J K L M N O P Q R S T U V W X Y Z

monocondilio (s. masch.)
monocono (s. masch.)
monocontinuo (agg. e s. masc.)
monocoque (agg.)
monocorde (agg.)
monocordite (s. femm.)
monocordo (s. masch.)
monocorea (s. femm.)
monocornia (s. femm.)
monocorpo (s. masch.)
monocotile 2 (s. masch.)
Monocotile 2 (s. masch.)
monocotiledone 2 (s. femm.)
Monocotiledoni 2 (sost femm. pl.)
monocotiledonia (s. femm.)
monocotilide (s. masch.)
Monocotilidi (s. masch. pl.)


4