planocìto 
pla|no|cì|to
pronuncia: /planoˈʧito/
sostantivo maschile

medicina globulo rosso piccolo e appiattito, di spessore inferiore alla norma, che si riscontra in anemie ipocromiche

  SINGOLARE PLURALE
MASCHILE planocito planociti
FEMMINILE
SINGOLARE
MASCHILE planocito
FEMMINILE

PLURALE
MASCHILE planociti
FEMMINILE

permalink


Sfoglia il dizionario

A B C D E F G H I J K L M N O P Q R S T U V W X Y Z

planocera (s. femm.)
Planocera (s. femm.)
planoceride (s. masch.)
Planoceridi (s. masch. pl.)
planocita (s. masch.)
planocito (s. masch.)
planococco 1 (s. masch.)
planococco 2 (s. masch.)
Planococco 2 (s. masch.)
planococco 3 (s. masch.)
Planococco 3 (s. masch.)
planoconidio (s. masch.)
planofita (s. masch.)
planogamete (s. masch.)
planografia (s. femm.)
planomenon (s. masch.)
planorbe (s. masch.)
Planorbe (s. masch.)
planorbide (s. masch.)


4