rubacchiàre 
ru|bac|chià|re
pronuncia: /rubakˈkjare/
verbo transitivo

rubare qua e là poco per volta, ma quasi continuamente

Indicativo presente:  io rubacchio, tu rubacchi
Passato remoto:       io rubacchiai, tu rubacchiasti
Participio passato:        rubacchiato

Vedi la coniugazione completa


permalink


Sfoglia il dizionario

A B C D E F G H I J K L M N O P Q R S T U V W X Y Z

ruba (s. femm.)
ruba– (pref.)
rubabandiera (s. masch.)
rubabile (agg. e s. masc.)
rubacchiamento (s. masch.)
rubacchiare (v. trans.)
rubacchiato (part. pass.)
rubacchiatore (agg. e s. masc.)
rubacori (agg. e s. masch. e femm.)
rubacuori (agg. e s. masch. e femm.)
rubadenari (s. masch. e femm.)
rubadonne (agg. e s. masch. e femm.)
rubadore (s. masch.)
rubagalline (s. masch. e femm.)
rubagione (s. femm.)
rubai (s. masch.)
rubaiuolo (agg.)
rubaiuolo (s. masch.)
rubalda (s. femm.)
rubalderia (s. femm.)


3