troncatóre 
tron|ca|tó|re
pronuncia: /tronkaˈtore/
aggettivo e sostantivo maschile

letterario che, chi tronca questa bellezza mia sarà mercede / del troncator de l'essecrabil testa Tasso

  SINGOLARE PLURALE
MASCHILE troncatore troncatori
FEMMINILE troncatrice troncatrici
SINGOLARE
MASCHILE troncatore
FEMMINILE troncatrice

PLURALE
MASCHILE troncatori
FEMMINILE troncatrici

permalink


Sfoglia il dizionario

A B C D E F G H I J K L M N O P Q R S T U V W X Y Z

troncare (v. trans.)
troncarsi (v. pron. intr.)
troncativo (agg.)
troncato (part. pass.)
troncatoio (s. masch.)
troncatore (agg. e s. masc.)
troncatrice (s. femm.)
troncatura (s. femm.)
tronchese (s. masch. e femm.)
tronchesina (s. femm.)
tronchesino (s. masch.)
tronchetto 1 (s. masch.)
tronchetto 2 (s. masch.)
troncico (s. masch.)
tronco 1 (agg.)
tronco 2 (s. masch.)
tronconatura (s. femm.)
troncone (s. masch.)


4