tribuìre 
tri|bu|ì|re
pronuncia: /tribuˈire/
verbo transitivo
1 raro attribuire
2 letterario tributare
        
Vedi la coniugazione completa
tri|bu|ì|re
pronuncia: /tribuˈire/
verbo transitivo
1 raro attribuire
2 letterario tributare
        Indicativo presente:  io tribuisco, tu tribuisci
Passato remoto: io tribuii, tu tribuisti
Participio passato: tribuito
Passato remoto: io tribuii, tu tribuisti
Participio passato: tribuito
Vedi la coniugazione completa
permalink
tribromonitrometano (s. masch.)
tribromosalolo (s. masch.)
tribromuro (s. masch.)
tribù (s. femm.)
tribuale (agg.)
tribuire (v. trans.)
tribuito (part. pass.)
tribulamento (s. masch.)
tribulare (v. trans e intr.)
tribulato (agg.)
tribulatore (s. masch.)
tribulazione (s. femm.)
tribulo (s. masch.)
tribuna (s. femm.)
tribunale (s. masch.)
tribunalesco (agg.)
tribunalizio (agg.)
tribunato (s. masch.)
tribunesco (agg.)
tribunizio (agg.)
                
                I nostri siti
                - Dizionario italiano
 - Grammatica italiana
 - Verbi Italiani
 - Dizionario latino
 - Dizionario greco antico
 - Dizionario francese
 - Dizionario inglese
 - Dizionario tedesco
 - Dizionario spagnolo
 - Dizionario greco moderno
 - Dizionario piemontese
 
En français
                
                
                In english
                
                
                In Deutsch
                
                
                En español
                
                
                Em portugues
                
                
                По русски
                
                
                Στα ελληνικά
                
                
                Ën piemontèis
                
                Le nostre applicazioni mobili
                Android