bruciatàio 
bru|cia|tà|io
pronuncia: /bruʧaˈtajo/
sostantivo maschile

regionale nell'uso toscano: caldarrostaio, chi fa e vende le bruciate

  SINGOLARE PLURALE
MASCHILE bruciataio bruciatai
FEMMINILE bruciataia bruciataie
SINGOLARE
MASCHILE bruciataio
FEMMINILE bruciataia

PLURALE
MASCHILE bruciatai
FEMMINILE bruciataie

permalink


Sfoglia il dizionario

A B C D E F G H I J K L M N O P Q R S T U V W X Y Z

bruciarsi (v. pron. trans e intr.)
bruciarifiuti (s. masch.)
bruciasiepi (s. masch. e femm.)
bruciata 1 (s. femm.)
bruciata 2 (s. femm.)
bruciataio (s. masch.)
bruciaticcio (s. masch.)
bruciato (part. pass.)
bruciato (s. masch.)
bruciatore (s. masch.)
bruciatorista (s. masch. e femm.)
bruciatura (s. femm.)
brucidina (s. femm.)
brucina (s. femm.)
brucio 1 (s. masch.)
brucio 2 (s. masch.)
brucio 3 (s. masch.)
bruciolato (agg.)


---CACHE--- 4