guaimentàre
gua|i|men|tà|re
pronuncia: /gwaimenˈtare/
verbo intransitivo

raro lamentarsi

Vedi la coniugazione completa


permalink


Sfoglia il dizionario

A B C D E F G H I J K L M N O P Q R S T U V W X Y Z

guaicurù (agg. e s. masch. e femm.)
guaicurù (agg. e s. masc.)
guaiene (s. masch.)
guaimaccio (s. masch.)
guaime (s. masch.)
guaimentare (v. intr.)
guaina (s. femm.)
guainante (agg.)
guainato (s. masch.)
guainella (s. femm.)
guainone (s. masch.)
guaio (s. masch.)
guaiolare (v. intr.)
guaiolato (part. pass.)
guaiolo (s. masch.)
guaire (v. intr.)
guairo (s. masch.)
guaita (s. femm.)
guaitare (v. trans.)
guaito (agg. e s. masc.)


6