monarcoteìsmo 
mo|nar|co|te|ì|smo
pronuncia: /mo,narkoteˈizmo/
sostantivo maschile
religione nelle religioni politeiste: supremazia di una divinità sulle altre
        
            
                
        
        
            
                
            
            
                
        
        
mo|nar|co|te|ì|smo
pronuncia: /mo,narkoteˈizmo/
sostantivo maschile
religione nelle religioni politeiste: supremazia di una divinità sulle altre
| SINGOLARE | PLURALE | |
| MASCHILE | monarcoteismo | monarcoteismi | 
| FEMMINILE | — | — | 
| SINGOLARE | |
| MASCHILE | monarcoteismo | 
| FEMMINILE | — | 
| PLURALE | |
| MASCHILE | monarcoteismi | 
| FEMMINILE | — | 
permalink
monarchismo (s. masch.)
monarchista (agg.)
monarchista (agg. e s. masch.  e femm.)
monarco (s. masch.)
monarcomaco (agg. e s. masc.)
monarcoteismo (s. masch.)
monarda (s. femm.)
Monarda (s. femm.)
monarmonico (agg.)
monartrite (s. femm.)
monartropalpo (s. masch.)
Monartropalpo (s. masch.)
monasa (s. femm.)
Monasa (s. femm.)
monasse (agg.)
monassir (agg. e s. masch.  e femm.)
monassone (s. masch.)
monassonide (s. masch.)
Monassonidi (s. masch. pl.)
monaster (s. masch.)
                
                I nostri siti
                - Dizionario italiano
 - Grammatica italiana
 - Verbi Italiani
 - Dizionario latino
 - Dizionario greco antico
 - Dizionario francese
 - Dizionario inglese
 - Dizionario tedesco
 - Dizionario spagnolo
 - Dizionario greco moderno
 - Dizionario piemontese
 
En français
                
                
                In english
                
                
                In Deutsch
                
                
                En español
                
                
                Em portugues
                
                
                По русски
                
                
                Στα ελληνικά
                
                
                Ën piemontèis
                
                Le nostre applicazioni mobili
                Android