ringrullìre 
rin|grul|lì|re
pronuncia: /ringrulˈlire/
verbo transitivo e intransitivo

rendere tonto

Indicativo presente:  io ringrullisco, tu ringrullisci
Passato remoto:       io ringrullii, tu ringrullisti
Participio passato:        ringrullito/a/i/e

Vedi la coniugazione completa


permalink


Sfoglia il dizionario

A B C D E F G H I J K L M N O P Q R S T U V W X Y Z

ringrosso (s. masch.)
ringrugnare (v. intr.)
ringrugnire (v. intr.)
ringrugnirsi (v. pron. intr.)
ringrugnito (part. pass.)
ringrullire (v. trans e intr.)
ringrullito (part. pass.)
ringuainare (v. trans.)
ringuainato (part. pass.)
ringuattare (v. intr.)
ringuattarsi (v. pron. intr.)
ringuattato (part. pass.)
ringuattino (s. masch.)
ringuiggiare (v. trans.)
ringurgitare (v. intr.)
ringurgitare (v. trans.)
ringurgitato (part. pass.)
–rinia (suff.)
riniacea (s. femm.)
Riniacee (sost femm. pl.)


2