trincatóre 
trin|ca|tó|re
pronuncia: /trinkaˈtore/
sostantivo maschile

familiare scherzoso chi trinca volentieri, beone, bevitore assiduo

  SINGOLARE PLURALE
MASCHILE trincatore trincatori
FEMMINILE
SINGOLARE
MASCHILE trincatore
FEMMINILE

PLURALE
MASCHILE trincatori
FEMMINILE

permalink


Sfoglia il dizionario

A B C D E F G H I J K L M N O P Q R S T U V W X Y Z

trincarello (s. masch.)
trincarino (s. masch.)
trincata (s. femm.)
trincato 1 (part. pass.)
trincato 2 (agg.)
trincatore (s. masch.)
trincatura (s. femm.)
trincea (s. femm.)
trincera (s. femm.)
trinceramento (s. masch.)
trincerare (v. trans.)
trincerarsi (v. pron. intr.)
trincerato (part. pass.)
trincerista (s. masch.)
trincerone (s. masch.)
trincettata (s. femm.)
trincetto (s. masch.)
trinchetta (s. femm.)
trinchettina (s. femm.)


4